Bayram geldiği gibi geçti gitti; bugün son gün. Ramazan da bir çırpıda gelip geçti; sanki 30 günlük bir manevi maraton değilmiş gibi… Oysa bayramlarda aile
Uzun sefere çıkacak gemiye tayfa yazılmak için kaptanın karşısına çıkan üç adamdan biri gözünün herkesten daha uzağı gördüğünü, diğeri kulağının başkalarının işitemediklerini işitecek keskinlikte olduğunu
‘‘Bugün bayram / erken kalkın çocuklar / Giyelim en güzel giysileri / Elimizde taze kır çiçekleri / Üzmeyelim bugün annemizi’’ Hangi yaşta olursak olalım Barış
Türkiye başta olmak üzere pek çok ülke İsrail’in Filistinlilere reva gördüğü muameleyi kınadı. İslam Dünyası’nın İsrail ile ilişkilerini aleniyete dökmüş olanları da, bayram öncesine, Ramazan’ın
İsrail’den gelen çatışma haberleri üzerine Türkiye’den yükselen resmi ve gayrı resmi protestolar yerinde, hatta az bile. Siyasi partilerin yapılanı kınamakta birleşmesi, TBMM’nin ortak bir deklarasyonla
Epeydir görüşemediğim bir dost, geçen hafta yazdığım yazılar üzerine gönderdiği kısa yorumda, “Türkiye’nin kaderi galiba, tarih mutlaka tekerrür ediyor” görüşünü paylaştı. Eh, durum uzaktan öyle
Herhangi bir gazetenin 200 yıllık tarihinde övüneceği kaç manşet olabilir? Bizde 100 yıllık bir geçmişe bile sahip gazete bulunmuyor, ben de zaten bu soruyu bir
‘Devekuşu gibi başını kuma gömmek’ dilimizde de kullanılan evrensellik kazanmış bir deyim… Gerçekten devekuşları başlarını kuma gömünce kendilerine yönelik tehlikeden o yöntemle korunacaklarını sanıyorlar mıdır?
İftar öncesine denk düştüğü için son zamanlarda TV’de haberleri izliyorum. TRT-1’in her yıl alıştığımız türden Ramazan programından vazgeçmesi de tavır değişikliğine yönelmemde yardımcı oldu. Kanal
Yazılarını okumadan geçemediğim yazarlar arasına son zamanlarda Ahmed Al-Jarallah da katıldı. Kuveyt’li bir yazar. İngilizce çıkan Arab Times ve Arapça El-Siyase gazetelerinin yayın yönetmeni ve
