Türkiye’nin dış politikasını yakından izleyen yabancı gazetelerde İsveç’in NATO’ya üyeliği konusunda son gelişmenin haberi yer alıyordu. Hepsi “Nihayet oldu” havasındaydı; yalnızca biri TBMM’den çıkan kararın
Partiler 2,5 ay sonra yapılacak yerel seçimde kazanmasını istedikleri adaylarını birbiri ardına açıklıyorlar. Dün MHP bazı adaylarını açıkladı; bugün de AK Parti pek çok adayını
Bir süredir zihnimde dolaştırdığım soruya bugün bir yabancı dergiyi okurken cevap buldum. Cevabını aradığım soru şu: Baskıcı rejimlerin hüküm sürdüğü ülkelerde, rejime yakın konumda bulunan
Zafer Partisi ve Ümit Özdağ günümüz siyasi ortamına bir çıktı pir çıktı. Yalnızca kendisine ve partisine taban aramıyor Ümit Özdağ, daha geniş bir alanda da
Demokrasi demek, başka özelliklerle birlikte elbette öncelikle ‘seçim’ demek. Pek çok ülke şu sıralarda mevcut iktidarlarını sandıkta değerlendiriyor. Kiminde iktidar zemin kaybediyor, kiminde ise kazanıyor.
Seçimler sırasında biz her yerde aday olan politikacıları ön planda görüyoruz. Onlar seçimlere katılıyor, bazıları sandıktan seçilerek çıkıyor, kimi başkan, kimi başbakan, kimi belediye başkanı
Popülist politikacıların iktidara ulaşmak için her yolu mübah gördüklerinin en çarpıcı örneğini dört yıl önce (2016) arkasına yabancı bir devletin sosyal medya desteğini alarak kampanya
Dünyada ‘koydu mu oturtan liderler’ dönemi yaşanıyor. Hangi ülkeye baksak, oradan Donald Trump gibi Viktor Orban gibi olmayı benimsemiş yeni bir lider profiliyle karşılaşıyoruz. Lider
New York Times (NYT) gazetesi köşe yazarı Nicholas Kristof‘un yolu, Yemen’deki savaşı sona erdirmeyi amaçlayan Birleşmiş Milletler heyetiyle birlikte seyahat ederken, heyet oraya uğradığı için, Suudi
Önce sabırla ve yazarın kimi kast ettiğini tahmin etmeye çalışarak şu satırları okuyun: “Adam kesinlikle bir diktatör, hukukun üstünlüğünden nefret eden biri, yolsuzluklara bulaştığını ve
