Yukarıdaki başlıkta kast edilen Fenerbahçeli benim. Bir Fenerbahçe taraftarı olarak, dün, takımım adına mahcubiyet yaşadım. Siyasete halk eliyle bir düzenleme geldi gibi, buna karşılık, eş-zamanlı
Süper Ligi uzaktan da olsa kaygıyla izleyenlerin görmek istemedikleri korkulu rüya Pazar akşamı gerçekleşti. Trabzon’da oynanan Trabzonspor-Fenerbahçe maçı biter bitmez başlayan çatışmacı ortam, yine de
Futbola meraklı olup süperligdeki yarışı yakından takip edenler biliyor: Bu yıl ipi iki büyük takımdan biri göğüsleyecek… Ancak, ligin yarısı geride bırakılırken bile, yarışı önde
Partiler 2,5 ay sonra yapılacak yerel seçimde kazanmasını istedikleri adaylarını birbiri ardına açıklıyorlar. Dün MHP bazı adaylarını açıkladı; bugün de AK Parti pek çok adayını
İnsana en zor gelen yenildiğini kabul etmektir. Özellikle bizim ülkemizde. Yenilen bunu kendi aczine, hatalarına bağlamaz, yenende bir katakullilik arar. Fenerbahçe bu sezon da şampiyon
Çocukluk ve ilk gençliğimde futbol maçlarını tribünden izlerdim. Bir dönem de -sonradan izlenim yazmak üzere- Fenerbahçe maçlarını Kadıköy’de basına ayrılan bölümden izlediğim de oldu. Son
Yaşı müsait olan İstanbullular hatırlayacaktır. Gazetelerin neredeyse tek haber alma mecrası olduğu yıllarda, hemen her gazetenin erken baskıları Taksim’de tezgah açmış seyyar bayi tarafından akşam
Bu sabah gazetelere şöyle bir göz atarken iki kişinin açıklamalarıyla ilgili haberler dikkatimi çekti. Her iki haber de beni derin düşüncelere sevk etti. İlki, kaliteli
