Her yıl Ramazan ayında gazeteler bir sayfalarını inananları düşünüp o özel aya ayırırlardı. Dikkat ettiyseniz giriş cümlem ‘dili geçmiş zaman’ kipi ile bitiyor. Çünkü bu
Dünkü yazımın altına koyduğum not yüzünden günüm hayli eğlenceli geçti. Millet meraklı, çoğu dost, geçmişte içinde ‘Ejder’ sözcüğü geçen yazılarımı hatırlamadı ve bu yüzden meraklandı.
Eskiden önceden bilmediğimiz bir yere giderken adres elimizde olsa da çok zorluk çekerdik. Şimdi öyle değil. Elimizdeki ‘akıllı’ telefonlarda gideceğimiz yeri veya adresi yazdığımızda bizi
Herhalde 15 gün olmamıştır. Telefonuma çok garibime giden bir mesajı düştü. Mesajda sağlığının bozulduğunu otomatik olarak bildirilecek kişi olduğum, mesajın bu sebeple bana gönderildiği yazıyordu.
Birkaç ay önce, henüz Aydın Doğan’ın sahipliğinde iken, CNN-Türk’ten bir programa katılma daveti aldım. Daveti telefonla ileten görevliye beni ekrana çıkarmada zorluk çekilebileceğini hatırlattım. “Öyle
Ne güzel, ‘gazetecilik etiği’ konusunda hiçbir iddiası artık kalmamış bir ülkede yine de ‘gazetecilik etiği’ konusu gündeme gelebiliyor. Türkiye’de ve şimdi. Peki tartışma konusu nedir?
“Gerçeklerin mutlaka ortaya çıkmak gibi bir huyu vardır” sözünü sizler de herhalde işitmişsinizdir. Biraz önce okuduğum bir mülakat bana bu cümleyi yeniden hatırlattı. Ankara’da düzeyli
Gazetelerin ve ‘medya’ genel başlığı altına giren diğer yayın organlarının her birinin sahipleri var; o kurumlar kazanırsa para sahiplerin kasasına giriyor, zarar söz konusu olduğunda
Hürriyet’in satılışını yorumlayan yorumlayana. Satış süreci olağanüstü sessiz götürüldüğü ve anlaşma birdenbire açıklandığı için olmalı bu. Yoksa Hürriyet ilk kez el değiştirmiyor. Erol Simavi 1991
Az kalsın Hasan Cemal bildiğimiz gibi biri değil de bambaşka –dini vecibelerini yerine getiren– bir Hasan Cemal olacakmış… Gelecek yıl 75. yaşgününü kutlamaya hazırlanan Hasan
