İstifasını açıklaması ve kabul edilmesi üzerinden vakit geçti, yerine yeni bir bakan bile atandı, ancak benim aklım hala hazine ve maliye bakanlığından âni bir kararla
Anglo-Sakson gazeteciliğinin en beğendiğim yönlerinden biri, önemli saydıkları kişiler hakkında vefatları sonrasında yayımladıkları objektif olmaya gayret edilen değerlendirme yazılarıdır. Her gazetede ‘Obituary’ bölümü bulunur ve
Çok olmuyor, iyi okurum olduğunu bildiğim bir dostumla karşılaştığımda, mahcubiyetini belli eden bir tavırla, eskisi kadar yazılarımı takip edemediği için özür dilemişti. Dediği özetle şuydu:
En baştan söyleyeyim: Yönetimde yer alanların kendi görev alanlarını kısıtlayıcı yetkilere sahip kişi ve kurumlardan hoşlandığını hiçbir dönemde görmedim. Seçimle ülke yönetimine gelen siyasiler de
Anayasa Mahkemesi (AYM) ateş altında. Önce içişleri bakanı AYM başkanını hedef alan açıklamalar yaptı, sonra da MHP lideri onun bıraktığı yerden alıp kurumun bu haliyle
Türkiye tarihi, okumuş-yazmışlar açısından, biraz da sürgünler, kaçaklar ve kaçkınlar tarihidir… Buna bir de ‘suikasta uğrayanlar’ kategorisi eklenebilirdi, ama onların sayısı diğerleriyle mukayese edildiğinde daha
Amerika’da yüksek lisans eğitimini Harvard Üniversitesi’nde aldım. Bizim bölüme o yıl yalnızca beş öğrenci kabul edilmişti. İçlerinde tek evli ben olduğum için diğer dört dönem
‘Büyük müjde’ diye tanıtılan Karadeniz’de bulunmuş doğalgaz kaynağıyla ilgili törene, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın kendisinden sonra AK Parti’yi emanet edeceği halefini takdim etme olayı gözüyle bakanlar
Ayasofya bugün kılınacak cuma namazı ile birlikte yeniden cami kimliğini kazanacak. 1934 yılında müzeye çevrilmiş, aradan geçen 86 yıl boyunca hep müze olarak kalmıştı. Müze
Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte Hasan Cemal’in yazısını okurken daha ilk paragraf beni eski bir anıma götürdü. Hasan Cemal yazısına, İttihat Terakki öncesinden başladığı gazetecilik hayatına
