Siyasi suikastlara yabancı olmayan ülkemizde, geride bıraktığımız Pazar günü meydana gelen kilise saldırısını, ben yine de tuhaf buluyorum. Hem oluş biçimi, hem seçilen hedef, hem
Cumartesi günü çitleri ve duvarları yararak Gazze’den çıkıp baskın gerçekleştiren Hamas militanlarının eylemi için, İsrailli politikacılar, ‘‘Bu bizim 11 Eylül’ümüz’’ yakıştırmasını tekrarlıyorlar… ABD’nin sembol binalarından
Tahmin edilebileceği üzere Ukrayna’nın merkezinde yer aldığı gelişmeleri mümkün olduğunca yakından izlemeye çalışıyorum. Yalnızca savaşan tarafların birbirlerine verdikleri zararı veya Batı ülkelerinin işgalci güç olan
Avrupa’da son 20 yıl içerisinde yaşananlardan hareketle oluşmuş en keskin kabul, bir Avrupalı liderin bir başka Avrupalı ülkeye askerlerini işgalci güç olarak gönderme kararıyla birlikte
Rusya’nın Ukrayna topraklarında gözü olduğu ve devlet başkanı Vladimir Putin’in de Kiev’de kendisine bakarak hizaya geçecek bir yönetim görmek istediği biliniyordu. Ancak bilinmeyen nokta, bu
Din ile siyaset ilişkisi ve o ilişkiye dayanan çelişkili yaklaşımlar sanki günümüzün bir sorunuymuş gibi ele alınıyor. Siyasilerin din ağırlıklı söylemleri, din adına konuştuğu varsayılan
Bugün dünyanın başına gelen ilk en büyük uğursuz eylemin 20. yıldönümü. 11 Eylül 2001 tarihinde, dört ayrı uçağa binmiş 18 Ortadoğulu genç, ABD’nin en stratejik
Askerlerini ve bir miktar işbirlikçilerini Taliban’la anlaşılan son gün olan 31 Ağustos’a kadar Afganistan’dan çekmeye çabalayan ABD’ye,“Gitme, burada kal” mesajı yerine de geçecek büyük patlama
Dünya tarihi her türlü azgınlıklara sahne olmuştur. Nice savaşlar yaşandı, halen de yaşanıyor. Milyonlarca insan o savaşlarda hayatlarını kaybetti. Yine de, “Dünyanın dengelerini bozan en
Fotoğrafın en merkezi yerinde ABD göründüğü için pek çok insanın Afganistan’da meydana gelenlere verdiği tepkinin hiç değilse benim beklediğimden farklı olmasını anlayışla karşılamak gerekiyor.
